Harold Halibut
Poczekaj
30
sekund
Harold Halibut to przygodówka w klimacie science fiction, wyróżniająca się ręcznie wykonaną oprawą graficzną. Wszystkie fragmenty świata gierki wykonano z drewna, metalu, gumy i innych materiałów.
Harold Halibut to gierka przygodowa , osadzona w klimacie science fiction i charakteryzująca się niezwykłą, ręcznie wykonaną oprawą wizualną.. Elementy środowiska gierki zostały stworzone jako realne rekwizyty z drewna, tkaniny i innych materiałów. , a potem przekonwertowane w procesie fotogrametrii do wirtualnych obiektów 3D, gotowych do cyfrowej obróbki i umieszczenia w zastosowanym silniku. Za opracowanie tej unikatowej gierki odpowiedzialne jest małe niemieckie studio Slow Bros., mające już na swoim koncie kilka. eksperymentalnych dzieł artystycznych.. Spod ręki producentów wyszedł m.in. Klanglichter – projekt laserowej harfy, łączący cechy instrumentu muzycznego i gierki komputerowej. Na uwagę zasługuje też niewielka gierka VR Outcasted , pozwalająca wcielić się w rozczarowanego życiem człowieka, żebrzącego na ulicy współczesnego miasteczka. Fabuła. Akcja. Harolda Halibuta. osadzona jest na pokładzie kosmicznego statku-arki, zatopionego w głębinach obcej, wodnej planety.. Statek jest potężny, a na jego obszernych pokładach znajdują się sklepiki, knajpy, a nawet atrapy miejskich uliczek włącznie z latarniami. Jak przystało na pojazd uczestników międzygwiezdnej wędrówki, zawiera on też nieźle wyposażone laboratoria. Załoga statku nie jest jednakże w nastroju do odkrywania sekretów wszechświata. Mieszkańcy snują się po zatęchłych korytarzach, zatopieni w rutynie dnia codziennego, ogarnięci przytłaczającą atmosferą podwodnego świata. Naszym przewodnikiem po unieruchomionym wehikule jest tytułowy Harold Halibut. , sprzątacz i konserwator. Do zwyczajnych obowiązków Harolda należą prozaiczne zadania, takie jak mycie podłóg czy zamiana mrugających żarówek. Myśli naszego bohatera zaprząta jednakże o sporo ważniejsza sprawa: jedna z czołowych naukowców ekspedycji podejrzewa, że może istnieć sposób na ponowne uruchomienie statku i opuszczenie oceanicznej planety.. Harold postanawia pomóc jej w realizacji tego celu. Mechanika. Rozgrywka w gierce Harold Halibut nie odbiega diametralnie od tego, do czego przyzwyczaiły nas inne gierki przygodowe. Obserwując świat z perspektywy bocznej, gracz eksploruje następne pomieszczenia zatopionego statku kosmicznego i wchodzi w interakcje z członkami jego załogi.. Wśród postaci niezależnych, z jakimi mamy okazję nawiązać dialog, znajdują się zwykli pasażerowie, obsługa statku, a także personel naukowy. Mimo że akcja Harolda toczy się przede wszystkim na pokładzie unieruchomionego okrętu, gierka zezwala na wyjście w głębiny obcego oceanu, co możliwe jest dzięki osobliwej łodzi podwodnej o napędzie gąsienicowo-płetwowym. Kwestie techniczne. Do przygotowania. Harolda Halibuta. niemieccy deweloperzy wykorzystali sławny silnik Unity 3D.. Wszystkie fragmenty środowiska gierki – od małych przedmiotów, takich jak meble i urządzenia, poprzez ciała i ubrania postaci, aż po całe korytarze i pomieszczenia statku kosmicznego – zostały wyrzeźbione, wycięte, pozbijane i pomalowane w warsztacie twórców, a potem przeniesione do świata wirtualnego przy wsparcia techniki fotogrametrii. Przedstawiające bohaterów laleczki zostały ulepione z plastycznej substancji, okalającej metalowe szkielety z poskręcanego drutu. Następnie uszyto dla nich miniaturowe ubranka i buty oraz przyszykowano fragmenty ekwipunku. Lokacje również wykreowano w sytuacji, tworząc coś na kształt miniaturowych planów zdjęciowych, przypominających domki dla lalek. Stworzone modele przeniesiono do przestrzeni cyfrowej przy użyciu oprogramowania fotogrametrycznego RealityCapture.. Na początku produkcji autorzy gierki eksperymentowali z technikami animacji poklatkowej. Postacie miały być reprezentowane przez dwuwymiarowe sprite’y , posiadające nagrane cykle ruchów w ośmiu kierunkach. Takie podejście nie pozwoliłoby jednakże na swobodne zastosowanie dynamicznego oświetlenia, dynamicznej kamery i innych wyników wizualnych, co ostatecznie przesądziło o konieczności zastosowania fotogrametrii. Ostatnia modyfikacja 12 kwietnia 2024
Komentarze (najnowsze)
Dodaj komentarz